بی‌چاری

امروز

لبانم رنگ گرفته بود

زیبا شده بودم

ردی از خود به جای گذاشتی

و باز

گم شدم در تباهی

کاش

کاش دست از سر من برمی‌داشتی

کاش 

درست در همین لحظه‌ها که سعی می‌کنم با زندگی بسازم و حالم بهتر باشد،‌‏

ردپایی بر جا می‌گذاری، حتی اگر غیرمستقیم

کاش

**

اما تو هستی و خواهی بود پررنگ برای همیشه

کاش فراموشت می‌کردم

شرحه شرحه

آدم‌ها (یک)

شاید اگر به ذهنش می‌رسید، که می‌تواند داستان بنویسد، داستان‌هایش با افسانه‌های آمریکای لاتین برابری می‌کرد.‏

نیم ساعت می‌خوابید و چهار ساعت طول می‌کشید تا خوابش را برایمان تعریف کند، اتفاق های هم‌زمان با زاویه دیدهای متفاوت.‏

تکیه کلامش هم این بود: به یک چشمم فلان جا بودیم و به چشم دیگرم داشتیم بیسار جا چه کار می‌کردیم و در چشم دیگرم...‏ این که در خواب چند چشم داشت بماند.‏

قوی بود و قدبلند، با چشمانی نافذ، از بین خواهرهای مادرم، فقط همین یکی دوست داشتنی بود و ساده و پر مهر

وقتی برای همیشه رفت سنی نداشت.‏

ادامه دارد