برای کسی که از شرق دور می آید

تو نمونه ای هستی برابر چشمانم که به بزرگواری ات حسرت می خورم آیا؟

راستش نه. 

نه ؟!!

نمی دانم، ولی شاید حسرت هم بخورم.

تو طوری بزرگواری می کنی که فکر می کنم مگر می شود آدم باشی و انقدر بزرگوار

بزرگ باشی و بهترین

همان که دوست داری باشی اصلا

سبب

روزی هم باید بیاید که من بخوانم از همه این غم هایی که در دل من تلنبار کردی و رفتی

روزی که من بتوانم همه این چیزهایی که در دلم تلنبار شده، بریزم بیرون

روزی که شب دنبالش نباشد

روزی که بتوانم تمام این ها را فراموش کنم:

وقتی کسی ساز می زند، چشمهایم دنبال دستان تو نباشد، وقتی کسی آواز می خواند، صدای تو نپیچد در گوشم،

وقتی کسی بدقولی می کند، یاد تو نباشم در تمام لحظات دیر کردن ها

.

.

..

.

............

روزی باید باشد که تو نباشی