شب

باران می بارد

اما؛

لب های من به خشکی کویر لوت

در حسرت،‏

ترک می خورد.‏

و می ترسم

که دیر بیایی

؟

می خزم درون غار تنهایی

استقبال می کنید

تنهایی اما ذهن مشوش و درگیر  را چاره نیست

تنهایی هیچ وقت چاره نیست

تمام آنچه داشتیم

Who cares about common,
common is boring,
I like being with you,
you made me better,
hopefully, I made you better,
all we had was uncommon
and
I've never been happier.

فراموشی

خواب می بینی

خواب نمی بینی

رنگ ها را می بینی

رنگ ها را لمس نمی کنی

زندگی حتی خاکستری هم نیست

و خواب کابوسی است که شب و روزِ تاریک را به هم پیوند می زند.‏

سلام

دریغا که دریغ می شوم از یک کلمه، کلمه ای که دوای دو روز این درد بی درمان است