شهرزاد

ادامه ى لبخندت


دوخانه
سه خيابان
چهار كوچه
اى كاش فاصله اين بود.
چند بهار و تابستان
چندين پاييز و زمستان
فاصله كاش همين بود.
اكنون ساعت ها و سال ها
و پس از اين فاصله هميشه است
فرصت كوتاه است
چقدر دلم مى خواهد شعرى بلند بنويسم
در امتداد لبخند تو.

محمود تقوى تكيار

پس نوشت:
خودش داند که انتهای لبخندش کجاست