قسم به شاهزاده خیال

به راه‌های رفته فکر می‌کنم

به راه‌های نرفته

به کسانی که باید همان سال‌های دور می‌شناختم‌شان

به کسانی که باید هیچ‌گاه نمی‌شناختم‌

به خیال‌های جاودانه‌ای که در من مرد

به راه‌های نرفته که در من پوسید

به عشق‌های بی‌فرجام

به تسخیرهای بی سرانجام

به رنجی که همیشه با من است

به فهمی که همیشه با توست

به شهرزاد که هیچ‌گاه نشناختمش

زمرد...

ما باید تا صبح می ماندیم و آتش روشن می کردیم، زار می زدیم تا صبح.

ما باید همان جا نگهش می داشتیم و او را که شاید عاشق طبیعت بود، در آغوش طبیعت به خاک می سپردیم...

باید ساز می داشتیم و تا صبح ساز می زدیم و دور نگین زمردمان می چرخیدیم و زار می زدیم.

باید از شهر دور می شدیم، از این تمدن بی در و پیکر و این چرخ دنده آهنین که احساسات آدمی را خرد می کند.

ما باید در علم کوه می ماندیم برای همیشه

....

سبب

دی شب پر از کینه گذشت، پر از یادآوری، پر از خاطرات گذشته و آزارهای آینده

فکر می کردم تمام شده این حساسیت

خاطراتت را بردار و برو، در خواب هایم نیا، آزار بس نیست؟

زمرد4

هیچ کدام از ما از خوردن آن قارچ های سفید و صدفی مسموم نشدیم.

ما به مسموم شدن نرسیدیم.

روحمان و زمرد در علم کوه جا ماند

...

عدد بده

حدود دو سال و نیم پیش مترسک دربار حرفی زد، همه خندیدند!!

حالا دربار حرف می‌زند.

150 میلیون که نه 200 میلیون جا داریم.

(چند روز پیش خسرو معتضد در برنامه‌ای رادیویی که راجع به تاریخ و نفت و جمعیت و این ها بود حرف می‌زد. جایی از حرف هایش راجع به جمعیت ایران در دوره‌های مختلف حرف زد و به این جا رسید که هیچ وقت جمعیت ایران انقدر زیاد نبوده(حتی زمانی که وسعت‌اش بسیار بیش از حال بوده. سریع حرفش را جمع کرد مجری و داستان دیگری را پیش کشید) یکی از جمله های جالبش این بود که می گفت: بعضی ها می گویند ایران در زمان کوروش 140 میلیون جمعیت داشته!! معتضد می گفت با بررسی هایی که کردیم و تاریخ و فلان و بهمان، جمعیت ایران در آن زمان و با آن گستره جغرافیای حدود 12 میلیون بوده( زمانی که کل جمعیت دنیا حدود 300میلیون بوده- این عدد درست یادم نیست-) حالا چه اصراری است که به 200 میلیون برسیم؟؟ که حرفش نیمه تمام ماند و رفتند سراغ بحث بعدی...

زمرد3

امشب فهمیدم که داستان زمرد و من باید فقط از داشته های من از این آدم نوشته شود. دوستان دیگر نقشی در این داستان ندارند. خاطراتشان آینه این 24 ساعت را خش می اندازد. زمرد 24 ساعت دوست من بود و اسم داستان ما "24 ساعت سفر به انتهای شب" خواهد بود.