پارادوکس

آدمی وطنش را

وطنش را اصلا کی کجا

زندگی: تنهایی تنهایی تنهایی

زندگی به شیوه قدیم: تنهایی ازدواج تنهایی بچه تنهایی خانواده تنهایی

زندگی به شیوه مدرن: تنهایی پارتنر تنهایی دوست تنهایی کافه تنهایی سینما تنهایی

کوفت و درد همیشه تنهایی

اگر خدایی بوده باشد که چیزی از روح/عصاره/هر چی خود بر کالبد آدمی دمیده باشد، همین تنهایی است، همیشه و همه جا

من ویرجینیا ولف نیستم

حالا دیگر فهمیده ام.‏

امروز به طور اتفاقی فهمیدم، موهایم باز بلند است و این روش من است برای سوگواری های عمیق، سوگواری هایی که انگار جانم از تن می رود  و دیگر مرا یاری بازگرداندن جان نخواهد بود.‏

 من عکس همه زنانی که در اندوه شروع می کنند به کوتاه کردن موها، ناخن ها و ...‏ شروع می کنم به بلند کردن موها...‏

 شیوه سوگواری ام هم به آدمیان نرفته

خودم نمی دانستم اما گویا سوگوارم هنوز