آدمی دیگر بباید

هنوز هم تصویرش حک شده در لحظه لحظه زندگی و من در عجبم که هنوز نفس می کشم!

برای من اگر مقایسه ای باشد در روایتی از علی که از خلخال زن یهودی می گوید، همانا نگاه کودک ایزدی است، نگاهی که اگر دقیق می شدیم در آن، جهانی خاکستر می شد.

هر کس که آن نگاه را دیده و هنوز نفس می کشد و آه از نهاد بر نمی آرد، به گمانم آنی ندارد، چگونه می توان آن نگاه را دید و اندوه پشت چشمانش را و باز بود و بود و بود.

اندوه دل زیاد است و کلمه ناچیز

.

.

.