تصویر

یک وحید دلش تنگ می شود. برای کسانی که هیچ وقت نقش مهمی در زندگی اش بازی نکرده اند. برای کسانی که هم چون رهگذری آمده اند و رفته اند. خوب می فهمم این را. اما من دلم سنگ شده. شاید این دل تنگ شدن مخصوص کسانی است که رفته اند و از دور به تصاویر نگاه می کنند. من اما هم چنان ایستاده ام همان جایی که همیشه بوده ام و گیج و گنگ به دنیایی خیره شده ام که هیچش از آن من نیست. حتی خودم. دل تنگی دیری است که از این خانه رخت بربسته

Before Election

طرح خوشک

کچل کردن توی فیلم های مملکت اشکالی نداره و کچل ها به راحتی می تونن بدون حجاب در مکان های عمومی رفت و آمد کنن.
چطوره همه با هم کچل کنیم؟

برای تو

می دونی هر چه قدر هم که بگم و هر چه قدر هم که واقعا تکیه ای وجود داشته باشه من نمی تونم اونی باشم که باید. به من نمی شه تکیه کرد. خونهء فسقلی من پناهگاه امنی نیست! می دونی؟ وقتی ناراحت بشه و اون یکی سر کار باشه خونهء من جای خوبی نیست واسه راه کج کردن ، حتی اگه سفارت چسبیده باشه به دیوار خونه. من این جا نمی دونم چی کار باید بکنم و هیچ کس نیست بهم بگه چرا؟!
چرا؟

در به در

بقالی سر کوچه با تعجب نگاهی کرد و گفت نداریم!

تمام سوپر ها و مغازه های شهر را یکی یکی گشته بودم.

کسی نمی داند کجا می توان کمی خواب خرید؟

تدفین

کم رنگ می شوم
کم رنگ تر؛ از آنی که بوده ام
وآهسته محو می شوم

هم ذات پنداری کودکانه

تونل های مخوف. زندگی پر مشقت، دستور پشت دستور، موجودات غول پیکری که فقط زورشون به مورچه های کارگر می رسه، کار، کار، کار، همه اش فقط برای ملکه ای که هی بزرگ و بزرگ تر شه و هی بچه کنه.
چقدر زندگی ما شبیه زندگی مورچه هاست.!! از بچه گی زندگی مورچه ها برام عجیب و جذاب بوده و حالا می فهمم چرا

اعلام وضعیت

هر اومدنی یه رفتنی داره. قصهء من هم توی مرکز داره به آخر می رسه.

مثلث هم مثلث های قدیم

یک ضلع مثلث تا چند روز دیگر می رود لندن
مثلث با دو ضلع دیده بودید؟

تغییر

بچه های امروز زود بزرگ می شوند و یادشان می رود که بادبادک چیز خوبی است و می شود بازی کرد. بچه های امروز زود بزرگ می شوند و یاد می گیرند که محاسبه گر باشند و زندگی را چون بازی شطرنج ببینند.

چه بر سر دنیا می آید با این سرعت عجیب. با این سرسام

با این تنهایی و دوری

.

.

.

من می خواهم پیاده شوم

مرگ

وونه گات مرد و من این ور دنیا هنوز می شمارم شب ها را.
دلم سوخت خیلی