شهرزاد

خواب.
به وبلاگ دوستم ايستاده بی چشم فکر می کردم. به اين که وبلاگ نوشتن من هم چون گذران عمرم است. بی هدف. بی سرانجام. در هم ريخته و آشوب.
اما وبلاگ او هدف مند. پر از مطالب به درد بخور و با نثری دوست داشتنی.
چه قدر من شهرزادم.
خيلی زياد بيش تر از هر شخص ديگری....
کاش کمی ترتيب در ذهنم پديد می آمد...