خرداد

خیلی ها , این روزها مطالب قشنگی می نویسند از این روزها که داغ دل آدم تازه می شود, من اما یاد چنین روزهای سال گذشته می افتم. روزهایی که هر چند اندک, برای معین تبلیغ می کردیم. هاشمی چی ها مسخره مان می کردند و بقیه فحش مان می دادند. اما ما باور کرده بودیم که اتفاقی خواهد افتاد.

افسوس یک سال از آن روزها گذشته و اوضاع آن قدر افتضاح شده که نمی دانیم غم نان بخوریم یا نگران مملکتی باشیم که آینده ای ندارد! به فکر هزینه های کمرشکن زندگی باشیم یا به فکر ملتی که پاره پاره می شود و کسی نیست بگوید چرا.

این جاست که فکر می کنم کاش خاتمی نیامده بود, تا نفهمیم که می شد جور دیگری هم بود!!!