شهرزاد

هر دمی چون نی از دل نالم شکوه ها دارد
روی دل هر شب تا سحرگاهان با خدا دارد
هر نفس آهی ست کز دل خونين
لحظه های عمر بی سامان می رود سنگين
اشک خون آلود هم دامان می کند رنگين
به سکوت سرد زمان
به خزان زرد زمان
نه زمان را درد کسی
نه کسی را درد زمان
بهار مردمی ها دی شد
زمان مهربانی طی شد
وای از اين دم سردی ها خدايا
نه اميدی در دل من که گشايد مشکل من
نه فروغ روی مهی که فروزد محفل من
نه هم زبان دردآگاهی
که ناله ای خرد با آهی
وای از اين بی دردی ها خدايا
نه صفايی ز دم سازی به جام می
که گرد غم ز دل شويد
که بگويم راز پنهان
که چه دردی دارم بر جان
اه از اين دم سردی ها خدايا
وه که به حسرت عمر گرانی سر شد
هم چو شراری از دل آذر بر شد و خاکستر شد.
يک نفس زد و هدر شد
روزگار ما به سر شد

از دوست بسيار عزيزم که متن اي« ترانه رو برام فرستاد خيلی تشکور
خط آخر رو هم مرد بی لب اضاف کرد