سکوت می کنم. کم تر حرف می زنم تا کسی را نیازرده باشم.
حق من این نیست که بشتابم. حق من این است که نظاره گر باشم و شاید هم راه و هم دل.
زندگی ورق های عجیبی در آستین دارد.
نکند روزی یکی از این ورق ها نصیب من شود.
کاش بشود. می خواهم خودم را محک بزنم.
ورقی دیگر رو کن.
No comments:
Post a Comment