شب

شب است, مردی با صدای دل نشین می خواند, در کوچه های غم زدهء این شب ها, ترسی عجیب مرا فراگرفته, امانم نمی دهد سرما, که از این سکون دل بکنم و در کوچه از پی اش بروم. لیوانی چای مهمانش کنم و شاید...

صدایش دور می شود و من پشیمانم...