April 1, 2006

آدم

این روزها سخت می گذرد. اندوهی که از 84 مانده و غمی که ابتدای سال تمام تنم را به لرزه درآورد.
زادگانی اندوهگین هستیم. بر ما ببخش و دل اطرافیانم را نه غرق که اندکی شادی بده.

6 comments:

Anonymous said...

و کدام روز سخت نمی گذرد؟اندوه ما میراثی باستانی است نه از پار یا پیرار سال
بسان این تبریک من به بهانه این تحویل سالی که نو شده است
نو شده است!!!؟

Anonymous said...

salaam Shahrzad!
khaabeto didam! avvalin shabi ke Esfahan khaabidam. mikhaamet bima'refat! :((
Nazi

Anonymous said...

خاموش نمی توانی بمانی چون هنوز همانی هستی که بودی. جای دیگر جستجو مکن.

Anonymous said...

با كه حرف مي زنيد .. مگر در دنياي امروزي ِ شما خدايي لايقِ ِ دعاهاتان وجود دارد؟

Anonymous said...

che ghadr ghlombe solombe,
magar nagofti hamani hasti ke boodi?

blog said...

رهی جان نمی دونم این مطلب چه ربطی به همان نبودنم!! داره
به نظر تو داره؟