No War

نگران ام. ایران همیشه از هر طرف بدبختی کشیده، حاکمان بی کفایت، مردم ساده دل ، امپریالیسم، بلایای طبیعی، جنگ و ....
و باز هم سایهء جنگ بر سر این مردم سنگینی می کند. جنگی که شوخی بردار نیست ، جنگی که فقط ایران را درگیر نخواهد کرد و تبعات آن حتی در حداقل شکل ممکن کشورهای منطقه، افغانستان، پاکستان، بنگلادش، هند و ... را درگیر خواهد کرد.
اگر کسی می تواند کاری بکند، بکند. ایران فقط احمدی نژاد نیست. ایران فقط حاکمان آن نیستند. حتی اگر بی خیال تاریخ و تمدن و فرهنگ گذشتهء ایرانیان که از هر تمدنی قدیمی تر است، شویم. به از بین رفتن آثار باستانی توجه نداشته باشیم. به انسان ها می توان فکر کرد به کسانی که بسیاری از شما تصویرشان را در فلیکر ایرانیان دیده اید و مسلما تروریست نیستند. آن ها فقط خواهان زندگی بهتری هستند. همین

I am worried. Iran has been always suffered from all sides: incompetent rulers, naive people, imperialism, natural catastrophes, war and…and still the weight of a shadow of a war is upon our people's shoulder. A war that is not a joke at all, a war that not only Iran will be involved in, but also all countries of region, Afghanistan, Pakistan, Bangladesh, India will be affected by its consequences. Now it's the time for everybody to do whatever he/she can do, Even if we neglect the past history, culture and civilization of Iran which is older than every civilization else, even if we neglect ruining archeological sites, we can think of human beings, of whom that you see their pictures on Iranian flicker and certainly are not terrorist. They just want a better life. Just a better life.

این هم خبری از بی بی سی:
استفاده دولت بوش از همه ابزارهای ممکن مقابل ايران
راجر هاردی
تحليلگر بی بی سی در امور خاور ميانه

انجام آزمايش های تازه موشکی طی يک مانور نظامی توسط سپاه پاسداران در شهرستان گرمسار و اقدام تهران در ممانعت از ورود گروهی از بازرسان آژانس بين المللی انرژی اتمی، نمايش تازه ای از سرکشی ايران در مورد برنامه جنجال آفرين اتمی اش تلقی شده است.
همه اينها تنها کمتر از دو هفته پس از آنکه جورج بوش، رئيس جمهور آمريکا، اعلام کرد رويکرد سرسختانه تری را مقابل ايران و آنچه ادعا می شود دخالت اين کشور در عراق است در پيش می گيرد، روی می دهد.
دولت بوش با ناديده گرفتن توصيه "گروه مطالعه عراق" به سرپرستی جيمز بيکر برای مذاکره با ايران، از همه ابزارهای ممکن - نظامی، ديپلماتيک، سياسی - برای افزايش فشار بر ايران استفاده می کند.
آمريکا يک ناو هواپيمابر ديگر به خليج فارس فرستاده و همچنين موشک های پاتريوت که بنابه گزارش ها در قطر و کويت مستقر خواهد شد به منطقه فرستاده است.
کاخ سفيد يک گروه نظامی ويژه - به نام "گروه کاری 16" - برای مختل کردن شبکه های ايرانی در عراق تشکيل داده است.
آمريکا همچنين درحال افزايش فشارهای اقتصادی از طريق تحريم يکی از بزرگترين بانک های ايرانی و ترغيب اروپايی ها به تعليق صدور اعتبار صادرات برای ايران است.
همچنين يک بعد وسيعتر منطقه ای نيز در اين تلاش ها وجود دارد.
مقام های آمريکايی در تلاش هستند دولت لبنان و محمود عباس، رئيس تشکيلات خودگردان فلسطينی، را تقويت کنند چرا که تصور می شود هر دو آنها از سوی نيروهای مورد حمايت ايران در خطر باشند.
به علاوه کاندوليزا رايس، وزير خارجه آمريکا، در سفر هفته قبل خود به منطقه سعی کرد متحدان مضطرب واشنگتن يعنی کشورهای عربی را به داخل ائتلاف ضدايران بکشاند.
مقام های آمريکايی اين موضوع را که اين حرکات به نوعی مقابله نظامی با ايران ختم خواهد شد رد می کنند.اما برخی تحليلگران رويکرد تازه را يک اوجگيری خطرناک می دانند.
جيمز دابينز، از دستياران سابق وزارت خارجه آمريکا، نسبت به يک سناريوی هولناک هشدار داده است - رشته ای پيوسته از جنگ های داخلی و کشورهای بی ثبات که از هندوکش تا مديترانه را در بر می گيرد.