August 28, 2006

تماشاچی ابله نیست

نمی دونم چرا توی بیش تر فیلم ها کارگردان ها یا فیلم بردارها روی شعور تماشاچی حساب نمی کنن, مثلا توی خیلی از فیلم ها جاده هایی که به یه شهر خاص می رسن, جاده ای نیستن که واقعا به اون شهر می رسه یا خونه ای که نشون می دن از بیرون فرق می کنه با توو. مثلا جوری نشون می دن که انگار خونه دو طبقه اس ولی نمای بیرونی که نشون می دن یه طبقه اس. خلاصه کلی از این سوتی ها که نمی دونم معنی اش چیه.
نمونه های دم دستش هم همین یه بوس کوچولو و کافه ستاره و...

3 comments:

baraka said...

شعور تماشاچي به كنار، كاش روي شعور خودشان حساب كنند

Anonymous said...

نکته بسیار ظریفی هست که اگه رعایت بشه خیلی خوبه، البته من از منظر دیگه ای میگم که فهم و درک مخاطب رو بالا در نظر بگیرن، از اون بابت که با حذف مواردی که میشه در بطن ماجرا حسشون کرد، مخاطب رو با فیلم همراه نگه دارن، تا حس کشف و شهود در تماشاچی بعنوان یه حس جذب کننده، زنده بشه... بنظرم یک فیلم حرفه ای با حذف همین موارد غیر ضروری از یک آماتوری و سطح پایین ساخته میشه... تفاوت در نگاه ها.

اما این اشکالی که شما گفتین به نظرم بیشتر بر میگرده به ضعف مدیریت در انجام کارهای تیمی، بطوریکه در این بخش خیلی سهل انگارانه با جزییات که میبایست رعایت بشه، برخورد میکنن.

Anonymous said...

یکی دلیل دیگه اش هم بسته بودن دست کارگردان و فیلمبردار هستش خب نقش اصلی اینجور موقعیتهایی که ذکر کردین برمیگرده به تهیه کننده...

نتونستم درست توضیح بدم، آخه دقیقا نمیدونم از کجای حرفتون ایراد بگیرم :P

خوشت میاد از نظرام همه چی بلدم :D