"در سرزمين بيابانی، در ايران، برجی است بس بلند از سنگ، بدون دری و پنجره ای.
در تنها اتاق دايره ای شکل برج، با کف خاکی، ميزی است چوبين و نيم کتی. در اين سلول مدور، مردی با حروفی ناآشنا شعری بلند برای مردی می سرايد که در سلول مدور ديگری در کار سرودن شعری است برای مردی در سلول مدوری ديگر...
اين سير را پايانی نيست و هيچ کس نمی تواند آن چه را که اين زندانيان می نويسند. بخواند"
خورخه لوئيس بورخس
No comments:
Post a Comment