از غول

و اما ترسای عزیز ذهنی نمانده که به اشتراک گذاشته شود یا شاید هیچ وقت نبوده, هر روز بیش تر از روز قبل می فهمم که این کسی که این جاست که انگار که من هستم! هیچ نمی دانشته و هیچ نمی داند و هیچ
بگذار در همان هیچ اش بماند
بگذریم