چه غريب است اين حس مشترک ميان دو آدم که بر روی هم اسلحه کشيده اند. گويی ما به تمامی فرزندان قابيليم و نه هابيل, که هر که از مهر سخن می گويد, تيزی تيغ اش را می توان ديد از پس پرده!
راستی را چه گونه است اين خشونت بر جای مانده از حسادت قابيل؟
اگر قابيلی نبود, نسيم خود می وزيد بر همه جا, نه رويايی از نسيم و نه عکسی از نسيمی ديگر, اگر قابيل نبود خود نسيم .........
(دلم گرفت برای کمان بی رنک سياوش)
No comments:
Post a Comment