شهرزاد

چه بگويم جز اندوهی که هست و من , کلام من اندوهی را از تو خواهد کاست! آن چه را که خاطره می نامی و خاطره نيست و خاطرات نيستند مگر آن چيزهايی که رفته اند و قدرشان ندانسته ايم حتی اگر خاطرات خوشی بوده باشند. اندوه ات را می شناسم که جنسی نه هم چون آن که سخت تر از آن را چشيده ام.
صبر نيز چارهء خاطرات رفته نيست که صبر از آن فرداست نه از آن رفته!
همين